Een typisch dagje

"De afgelopen week voelde ik me een beetje ongedurig, na vijf dagen lang aan huis en bed gebonden te zijn geweest door een vervelende griep. Ik wilde even in een andere omgeving komen, maar ik had nog bijzonder weinig energie. Dus besloot ik dat het ophalen van mijn dochter, na haar afspraak met haar docent, het meest uitvoerige uitstapje was dat ik aan zou kunnen.
Nadat ik een paar straten gepasseerd was werd de grijze lucht plotseling donker en barstte er een uitzonderlijk winters onweer los. Zonder enige waarschuwing vooraf begon mijn auto te sputteren en te schokken en legde, tot mijn grote ontsteltenis, het loodje. Ik kreeg het voor elkaar mezelf het verkeer uit te loodsen door naar de stoeprand te glijden, en probeerde tevergeefs het contactsleuteltje een aantal keren om te draaien – de motor deed helemaal niets. “Tuig!” schreeuwde ik, helemaal boos door de vervelende situatie waarin ik mij bevond. De koorts was wel gezakt maar mijn energiepeil ook, en hierdoor zakte mijn stemming ook nog eens tot onder het nulpunt. Bovendien verwachtte mijn dochter dat ik haar op zou halen en op tijd naar huis zou brengen voor haar volgende lesafspraak.
Ik pakte mijn mobiele telefoon en belde mijn man Patrick, voor hulp. Hij zei dat hij het komende uur in elk geval niet kon komen, omdat hij in dezelfde verkeersopstopping zat als ik, maar dan aan de andere kant van het centrum. Ik hing op en vond mezelf erg zielig – en was ook erg bezorgd om mijn dochter die in de regen op mij zat te wachten – en ik begon te bidden. Ik vroeg mijn spirituele helpers, mijn gidsen, of er iemand een automonteur kende in de geesteswereld, en zo ja, of hij of zij mijn auto meteen zou kunnen repareren. Ik ging heel rustig zitten, mijn frustratie zakte, ik liet mijn angst varen en opende mijn hart.
“Ik weet dat jullie me kunnen helpen, en ik zou jullie zo dankbaar zijn als dat gebeurde. Laat me gewoon weten wat ik moet doen,” begon ik.
Plotseling kreeg ik de ingeving mijn handen tegen elkaar te wrijven om ze warm te krijgen, en ze vervolgens op het dashboard te leggen. Geef je energie aan de auto, hoorde ik telepathisch. Maak je er geen zorgen over dat je je uitgeput voelt. Leg je handen op het dashboard en laat je hart de motor weer activeren.
Omdat ik mijn gidsen volledig vertrouw en hun raad zonder aarzeling opvolg, deed ik precies wat ik hoorde, en ik visualiseerde dat mijn energie vanuit mijn hart via mijn lichaam naar de auto stroomde.
Het is klaar, hoorde en voelde ik. Ik legde één hand op het stuur, haalde diep adem en draaide het contactsleuteltje om met de andere hand. De motor sputterde, en jawel – sloeg aan! De auto kwam weer tot leven en liep weer. Ik lachte hardop en bedankte mijn gidsen uitbundig. “Jullie zijn geweldig!” riep ik. “Ik wist wel dat jullie me zouden helpen.”
Ik bleef nog een minuut of zo naar de motor luisteren om er zeker van te zijn dat hij echt weer in staat was om te lopen, en toen ging ik zonder verdere heisa weer op weg.
Vijf minuten later nam de regen af, en stopte ik voor het huis van de decaan.. Mijn dochter Sabrina huppelde net de deur uit en sprong in de auto. “Sorry dat ik zo laat ben,” zei ze buiten adem. “We zijn een paar minuten langer doorgegaan dan normaal.”
“Geeft niet hoor,” zei ik lachend, “ik ben er zelf net.”
Toen gingen we vrolijk op weg naar huis, andermaal gered door de gidsen die me altijd bijstaan wanneer ik ze roep. Zo ziet een dag in het leven van een helderziende eruit – vol gidsen, engelen en helpers van de Andere Kant die er altijd zijn om mijn leven gemakkelijker te maken."

Sonia Choquette is een auteur, verhalenverteller, vibrational healer, en een spiritueel zesde-zintuigleraar. Ze woont met haar gezin in Chicago. Omdat zij haar kennis en ervaringen graag met andere wil delen, en jou wil helpen om in contact te komen met je intuïtie, je gidsen en je Hogere Ik, schreef zij vele boeken en andere producten, waarvan er een aantal bestsellers zijn geworden in Amerika.

"Ik ben opgegroeid in een gezin vol spirituele gidsen in allerlei soorten en maten. Ik ben me er stapje voor stapje van bewust geworden dat ik in spiritueel gezelschap verkeerde. Mijn moeder, die zowel met haar eigen gidsen als met de mijne praatte, liet me al kennismaken met mijn gidsen toen ik heel jong was. Zij was de eerste persoon die me duidelijk maakte dat ik nooit alleen was op deze wereld, dat ik gidsen had die me waren toegewezen om over mij te waken, me gedurende mijn hele leven te helpen, te beschermen, en me dingen te leren."